Kemiğin mineral içeriğinin azalması sonucunda dayanıklığının azalması kemik erimesi olarak bilinir Vücutta iki ayrı kemik türü vardır.
-
Kortikal kemikler
-
Trabeküler kemikler
Tüm vücut kemiklerinin %80 ini Kortikal kemik dediğimiz omurga ve uzun kemiklerin uçlarında bulunan kemikler oluşturur.
Geri kalan %20 lik kısımı Trabeküler kemikler oluşturur.Bu kemikler kemik omurgaları ile uzun kemiklerin uç kısımlarında bulunur.
Kemikler canlı dokulardır ve devamlı yapım-yıkım olayları yaşanmaktadır. Trabeküler kemiklerin yapım-yıkım hızı diğer kortikal kemiğe göre 7-8 kat daha hızlıdır.Bu nedenle trabeküler kemikler kırıklara daha hassastır.
Kadınlarda 40 yaşından sonra kemik yapım-yıkım olayı yavaşlamaya başlar ve geri dönüşümsüz kemik kaybı yıllar içerisinde oluşmaya başlar
15-20 yıl içinde menapoz sonrasında kadınlar trabeküler kemiğin % 45-50'si kortikal kemiğin ise % 25-30'u kadar bir miktarı kaybedilebilir.
KEMİK ERİMESİ KİMLERDE GÖRÜLÜR?
-
Yaşla birlikte risk artar ve özellikle kadınlarda erkeklere göre daha sık görülür.
-
İnce kemik yapısına sahip kişiler
-
Ailesinde kemik kırığı geçmişi bulunanlar
-
45 yaşından önce menopoza girenler
-
Adet düzensizliği olan kadınlar
-
Kalsiyum içeriği az besinlerle beslenenler
-
Egzersiz yapmayanlar
-
Sigara içen kişiler
-
Aşırı alkol kullananlar
-
Kortizon ve diğer bazı ilaçları kullanmak zorunda olan kişiler
-
Hipertiroidi v.s hormonal hastalıklara sahip kişiler
70-75 yaşın üzerinde olan kadınlarda belirti olmasa da radyolojik tetkiklerde kırık gözlenebilir.
Kalça kemiği kırıklarının riski menopozdan 10-15 yıl sonra artmaya başlar.
Kalça kırıklarında ölüm riski yüksektir.
GEREKLİ TETKİKLER
Düz röntgen filmleriyle osteoporoz tanısı konulmamalıdır.
Kemik yoğunluğu ölçümü ile uyluk başı bölgesi, omurlar ve kol kemiklerinin incelemesi yapılır ve hassas bir şekilde tanı konabilir.
Genelde 4 farklı tanı ile raporlama yapılır.
-
"normal",
-
"osteopeni" (osteoporoz başlangıcı),
-
"osteoporoz"
-
"ileri derecede osteoporoz"
Hiç bir şikayetiniz olmasa bile menopoza girildiğinde bir kez ve daha sonra beş yılda bir düzenli kemik ölçümü önerilmektedir.
|